13:12 Ինչ է Երջանկությունը | |
 Երջանկություն բառը էմոցիոնալ վիճակ է, որի ժամանակ մարդը կրում է ներքին բավարարվածություն իր գոյության պայմաններում, ամբողջականություն, կենսական դատողություն և իր նշանակման իրականացում: Այլ կերպ ասած, հին հունական երջանկություն բառը` էվդեմոնիա (eudaimonia, eu - բարիք, daimon - աստվածություն), բառացիորեն նշանակում էր մարդու ճակատագիրը, որ գտնվում էր աստվածների հովանավորության ներքո: Գոյություն ունեն երջանկության սահմանման մի քանի տարբերակներ, այդ թվում` երջանկություն բառը կիրառվում է որպես հաջողություն բառի հոմանիշ: երջանկություն հոգու վիճակն է, որի ժամանակ չկա տխրության և կարոտի զգացմունք: ՙերջանկությունը՚ դրական զգացմունք է, ուրախության և սիրո զգացմունք: Որպես հակադրություն երջանկությանը համարվում են դեպրեսիան, տխրությունը: Որպես տխրության նշան ավանդաբար, դեռ հին հունական փիլիսոփայության ժամանակներում, ուսումնասիրվում է անհանգստությունը, որը, որպես անբավարարության առկայություն, դառնում է գործողության վերաբերյալ որոշումների ընդունման համար պայմաններից մեկը: Երջանկությունը հոգու, գիտակցության վիճակ է: Դուք երջանիկ եք այն դեպքում, երբ հասկանում և զգում եք երջանկությունը ձեր կյանքի ամեն պահին: Դեռ ոչ մի մարդ չի եղել երջանիկ միայն մեկ օր, շաբաթ, ամիս: Երջանկությունը ողջ կյանքի համար է: Արդեն հույն փիլիսոփաները փորձել են մարդու ձգտումում դեպի երջանկություն գտնել մտածողության հիմքը: Էթիկական համակարգերը, որ բխում են երջանկության սկզբունքից, կոչվում են էվդայմոնիկ, բացի այդ տարբերում են. 1. Արիստիպպի գեդոնիզմ, որ ուսումնասիրում է երջանկությունը զգացմունքային հաճույքներում: 2. Էպիկուրիզմ, որ միավորում է մտավոր և էսթետիկ հաճույքները: 3. Երջանկությունը կրքերից պահումում, տառապանքների բացակայությունում: 4. Երջանկության մասին Քրիստոնեական հասկացությունը ներկա կյանքում և Քրիստոսի պաշտամունքում: 5. Երջանկությունը անհատական և սոցիալական պահանջների ներդաշնակությունում: Այսպիսով, երջանկությունը մտավոր գիտակցության հասկացություն է, որ նշանակում է մարդու այնպիսի վիճակը, որ համապատասխանում է առավել ներքին բավարարվածությանը` իր գոյության պայմաններում, կյանքի դատողականությունում, իր մարդկային նշանակման իրականացումում: Երջանկությունը համարվում է իդեալի զգացմունքա-էմոցիոնալ տեսակ: Երջանկության հասկացությունը ոչ միայն բնորոշում է որոշակի կոնկրետ օբյեկտիվ վիճակ կամ մարդու սուբյեկտիվ վիճակ, այլ արտահայտում է պատկերացումն այն մասին, թե ինչպիսին պետք է լինի մարդու կյանքը: Այդ պատճառով երջանկության հասկացությունը ունի նորմատիվ-արժեքային բնույթ: Կախված նրանից, ինչպես է տրամաբանվում մարդկային կյանքի նշանակումը և իմաստը, հասկացվում է նաև երջանկության բովանդակությունը: | |
|
| |
| Մեկնաբանություններն ընդամենը՝: 0 | |